امروز اتفاقی یکی از کارهای همای را برای اولین بار شنیدم. در این شعر جز زیبایی و حقیقت هیچ چیز دیگر وجود ندارد.
پروردگار مست که مست از شراب شد
کار از همان دقیقه اول خراب شد
آدم بیافرید که آدم بماند در این زمین
آدم نشد که مایه رنج و عذاب شد
صد نقشه ها کشید که با عشق سر کند
اما تمام نقشه های قشنگش نقش بر آب شد
بر وی خرد فتاد که داند جهان را که آفرید
اول بلای خودش گشت خرد سوال کرد
خدا را که آفرید؟
تا این سئوال و هزاران سوال
این جواب شد...
خدا را كسي نيافريد.
پاسخحذفخدا از وقتي كه خودش يادش مياد هي بوده!
تازه اين حرفا به تو يه الف بچه نيومده.
موسيقي تو گوش كن!(:
ق.
خوبه خودت هم گفتی شعره!
پاسخحذف